ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ.

Διάταση και στροφή στομάχου

ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Η διάταση και στροφή στομάχου (ΔΣΣ)είναι μια απειλητική για τη ζωή κατάσταση η οποία  πιο συχνά εμφανίζεται σε μεγαλόσωμα, με βαθύ θώρακα, σκυλιά. Σε πρώιμο στάδιο, το στομάχι γεμίζει με αέρα, προκαλώντας μια απλή διάταση του στομάχου ή αλλιώς ένα φούσκωμα. Μερικές φορές, η κατάσταση εξελίσσεται περαιτέρω σε στροφή, στην οποία ο τεράστιος, γεμισμένος με αέρα στόμαχος γυρίζει  γύρω από τον εαυτό του, με αποτέλεσμα τόσο η είσοδος όσο και η έξοδος του στομάχου να αποφράσσεται. Η διάταση και στροφή στομάχου είναι η πλέον επείγουσα κατάσταση  και απαιτεί άμεση χειρουργική επέμβαση για να διορθωθεί.

ΤΙ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ?

Η ακριβής αιτία είναι ακόμη άγνωστη. Η κατάσταση αυτή παρατηρείται πιο συχνά σε μεγαλόσωμα  σκυλιά που τρώνε ή πίνουνε γρήγορα και στη συνέχεια ασκούνται έντονα.
«Το άγχος μπορεί να είναι ένας παράγοντας που συμβάλλει στην ΔΣΣ …»
Σε πρόσφατες μελέτες, τα σκυλιά που ήταν πιο χαλαρά και ήρεμα βρισκόντουσαν σε μικρότερο κίνδυνο ανάπτυξης ΔΣΣ από τα σκυλιά που περιγράφονται ως «υπερκινητικά».

ΕΙΝΑΙ Η ΔΣΣ ΣΟΒΑΡΗ ΝΟΣΟΣ  ?

Ναι. Αυτή είναι πιθανώς μία από τις πιο σοβαρές μη τραυματικές καταστάστεις που μπορεί να παρατηρηθεί σε σκύλους.  Άμεση κτηνιατρική παρέμβαση απαιτείται για να σωθεί η ζωή του σκύλου.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΚΥΛΙΑ ΠΙΟ ΕΠΙΡΡΕΠΗ ΑΠΟ ΑΛΛΑ ?

Ναι. Στατιστικά ξέρουμε ότι οι μεγαλόσωμες, με βαθύ θώρακα φυλές είναι πιο επιρρεπείς σε ΔΣΣ. Σε αυτές  περιλαμβάνονται οι Μεγάλοι Δανοί , Αγίου Βερνάρδου, ​​Weimaraners, Ιρλανδέζικα Σέττερ, Γκόρντον Σέττερ, Standard Poodles, Basset hounds, Doberman Pinschers, και Bobtail. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οποιοδήποτε σκυλί μπορεί να «φουσκώσει», ακόμη και dachshunds και Chihuahuas. Η κατάσταση εμφανίζεται συνήθως δύο με τρεις ώρες μετά από ένα μεγάλο γεύμα.

ΠΡΟΣΘΕΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΔΣΣ:

Οι σκύλοι που ζυγίζουν πάνω από 40 κιλά έχουν περίπου 20% κίνδυνο διάτασης.
Διάταση στομάχου (φούσκωμα), συνήθως χωρίς στροφή (στρίψιμο), κατά καιρούς εμφανίζεται σε ηλικιωμένα μικρόσωμα σκυλιά.
Το  διογκωμένο στομάχι  πιέζει τα μεγαλύτερα αιμοφόρα αγγεία στην κοιλιακή χώρα, με αποτέλεσμα το κυκλοφοριακό σοκ.
Τελικά, ο σκύλος καταρρέει και η διογκωμένη κοιλιά γίνεται εύκολα ορατή, όταν ο σκύλος βρίσκεται σε πλάγια θέση.

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΔΙΑΤΑΣΗΣ

Μόνο ένα γεύμα την ημέρα
Ιστορικό διάτασης (δηλαδή ένα γονέα ή αδελφό που έχει υποστεί αυτή την κατάσταση)
Γρήγορη κατανάλωση τροφής
Λιποβαρή ζώα
Ζώα με φοβισμένη, ανήσυχη ή νευρική συμπεριφορά
Ιστορικό  επιθετικότητας προς τους ανθρώπους ή άλλα ζώα
Τα αρσενικά σκυλιά είναι πιο πιθανό να εμφανήσουν διάταση  από τα θηλυκά
Τα ηλικιωμένα σκυλιά (7 - 12 ετών) ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου      

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΜΕΙΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΔΙΑΤΑΣΗΣ

Η κατανάλωση δύο ή περισσότερων  γευμάτων ανά ημέρα
Η προσθήκη  κονσερβοποιημένων  τροφίμων στη διατροφή
Ζώα με χαλαρή,συγκρατημένη και φιλική συμπεριφορά
Η κατανάλωση  ξηρής τροφής που περιέχει ένα γεύμα κρέατος πλούσιο σε ασβέστιο (όπως  αρνί, ψάρι, κοτόπουλο, κρεατάλευρα ή οστεάλευρα) που αναφέρεται στα πρώτα τέσσερα συστατικά στον κατάλογο των συστατικών
 ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΗ Η ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΔΙΑΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΤΑΣΗΣ ΜΕ ΣΤΡΟΦΗ?
Όχι. Ακτινογραφίες  και άλλες διαγνωστικές δοκιμές είναι απαραίτητες για να προσδιοριστεί εάν το στομάχι έχει συστραφεί.

ΓΙΑΤΙ Ο ΣΚΥΛΟΣ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ ?

Το γεμάτο αέρα στομάχι πιέζει τις μεγάλες φλέβες στην κοιλιακή χώρα που μεταφέρουν το αίμα πίσω στην καρδιά.
«Οι ζωτικοί ιστοί  στερούνται αιμάτωσης και οξυγόνου, με αποτέλεσμα κυκλοφοριακό  σοκ».
Επιπλέον, η πίεση του αέρα στο τοίχωμα του στομάχου εχει ως αποτέλεσμα την  ανεπαρκή κυκλοφορία στο τοίχωμα, προκαλώντας το θάνατο του ιστού. Η πέψη παύει και οι τοξίνες συσσωρεύονται στο αίμα, γεγονός που επιδεινώνει το σοκ. Καθώς η διάταση επιδεινώνεται, το τοίχωμα του στομάχου μπορεί να υποστεί  ρήξη.                                      

ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ?

Αυτή είναι μια άμεσα  απειλητική για τη ζωή και έκτακτης ανάγκης κατάσταση και απαιτεί άμεση κτηνιατρική παρέμβαση.
Είναι επιτακτικό η πίεση στο τοίχωμα του στομάχου και στα εσωτερικά όργανα να μειωθεί όσο το δυνατόν συντομότερα. Ο κτηνίατρος αρχικά κάνει προσπάθεια να περάσει ένα σωλήνα στο στομάχι. Εάν αυτό δεν είναι δυνατό λόγω στροφής του στομάχου, μια  μεγάλου μήκους  βελόνα μπορεί να εισαχθεί  διαμέσου του δέρματος εντός του στομάχου για να ανακουφίσει την πίεση.
Η θεραπεία για το  σοκ πρέπει να αρχίσει αμέσως, χρησιμοποιώντας ενδοφλέβια υγρά και φάρμακα έκτακτης ανάγκης. Μόλις ο ασθενής σταθεροποιηθεί, θα πρέπει να πραγματοποιηθεί χειρουργική διόρθωση της ΣΔΣ. Μπορεί να είναι αναγκαίο να καθυστερήσει το χειρουργείο στην κοιλιακή χώρα έως ότου ο ασθενής να είναι σε θέση να υποβληθεί σε γενική αναισθησία.

ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ?

Οι  πρωταρχικοί στόχοι της χειρουργικής επέμβασης είναι να επιστρέψει το στομάχι στην κανονική του θέση, να απομακρυνθούν  τυχόν νεκρωμένοι ιστοί του  στομάχου και να ακινητοποιηθεί το στομάχι ώστε να αποφευχθεί η μελλοντική στροφή. Αρκετές διαφορετικές τεχνικές μπορούν να χρησιμοποιηθούν, με σημαντικότερη τη  γαστροπηξία (συρραφή του τοιχώματος του στομάχου στο κοιλιακό τοίχωμα). Ο κτηνίατρός σας θα καθορίσει την καταλληλότερη τεχνική ή συνδυασμό τεχνικών για την κατάσταση του κατοικίδιου ζώου σας.

ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ?

Αυτό εξαρτάται από το πόσο καιρό το κατοικίδιο ζώο είχε ΔΣΣ, τον βαθμό του σοκ, την εμφάνιση καρδιακών αρρυθμιών, τον βαθμό  νέκρωσης του τοιχώματος, τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης, κλπ.
Ακόμα και σε σχετικά απλές περιπτώσεις, υπάρχει ένα ποσοστό θνησιμότητας 15-20% στη ΔΣΣ. Σε μια πρόσφατη μελέτη, η παρουσία καρδιακών αρρυθμιών κατά τη στιγμή της διάγνωσης, αύξησε το ποσοστό θνησιμότητας σε 38%,  η ζημία ιστού που απαιτεί την αφαίρεση μέρους του στομάχου αύξησε το ποσοστό θνησιμότητας στο 28% έως 38%, ενώ η αφαίρεση του σπλήνα αύξησε το ποσοστό θνησιμότητας σε 32% έως 38%.

ΜΠΟΡΕΙ  ΝΑ ΠΡΟΛΗΦΘΕΙ ΑΥΤΗ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ?

Η γαστροπηξία (χειρουργική «σταθεροποίηση» του στομάχου στο κοιλιακό τοίχωμα ) είναι το πιο αποτελεσματικό μέσο πρόληψης. Στις φυλές υψηλού κινδύνου, μερικοί κτηνίατροι συστήνουν  προληπτικά  γαστροπηξία.
«Αυτό δεν εμποδίζει την διάταση (φούσκωμα), αλλά εμποδίζει τη συστροφή  στην πλειοψηφία των περιπτώσεων».
 Χωρίς γαστροπηξία, το ποσοστό υποτροπής της διάτασης  έχει αναφερθεί να είναι τόσο υψηλό όπως 75%!
Ιδιαίτερη προσοχή στη διατροφή και άσκηση  μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της γαστρικής διάτασης.
Παρακαλώ μην διστάσετε να συζητήσετε τις ανησυχίες που έχετε σχετικά με αυτή τη σοβαρή κατάσταση με τον κτηνίατρό σας.

(ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ ΑΠΟ ΤΟ SITE TOY ΑΤΤΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΖΩΩΝ)


Η Τροφική Αλλεργία στο σκύλο
του Δρ. Ε.Ι.Παπαδογιαννάκη
DVM, Cert.SAD, Ph.D
Κτηνίατρος, Ειδικός Δερματολόγος Μικρών Ζώων
Διδάκτορας Κτηνιατρικής Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
Επιμελητής Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας
Η τροφική αλλεργία είναι μία κνησμώδης δερματίτιδα η οποία προκαλείται από αλλεργικές αντιδράσεις του οργανισμού σε συστατικά των τροφών. Είναι ένα από τα συχνότερα νοσήματα του σκύλου αφού αποτελεί το 5-15% όλων των αλλεργικών δερματοπαθειών. Σπανιότερα η τροφική αλλεργία συνυπάρχει με την αλλεργική από ψύλλους δερματίτιδα ή την ατοπική δερματίτιδα. Ακόμη η τροφική αλλεργία συχνά αποτελεί και ένα από τα αίτια που προδιαθέτουν δευτερογενείς βακτηριακές μολύνσεις (πυώδεις δερματίτιδες).

Αιτιολογία

  • Η υπεύθυνη ουσία ( το αντιγόνο που προκαλεί την αλλεργική αντίδραση) είναι συνήθως ένα βασικό συστατικό της τροφής του σκύλου, κυρίως δε μια πρωτεϊνη. Το ζώο ενώ καταναλώνει το υπεύθυνο για την αλλεργία του τροφικό αντιγόνο για μεγάλο χρονικό διάστημα (δύο ή περισσότερα χρόνια) δεν εμφανίζει συμπτώματα, γεγονός που επισυμβαίνει μεταγενέστερα.
  • Οι πρωτεΐνες που εμπλέκονται στη δημιουργία της τροφικής αλλεργίας μπορεί να περιέχονται στο κρέας (μοσχάρι, κοτόπουλο, χοιρινό, αρνί), στο ψάρι, στο αυγό αλλά και στο γάλα και στα γαλακτοκομικά προϊόντα. Ακόμη και πρωτεΐνες φυτικής προέλευσης (σιτάρι, ρύζι, σόγια, καλαμπόκι και άλλα δημητριακά) ενοχοποιούνται για τροφική αλλεργία.
  • Στα περισσότερα περιστατικά τροφικής αλλεργίας υπάρχει ευαισθητοποίηση του σκύλου σε ένα ή περισσότερα συστατικά της τροφής.
  • Όλες οι τροφές, ανεξάρτητα αν είναι του εμπορίου ή παρασκευάζονται στο σπίτι, μπορούν να προκαλέσουν τροφική αλλεργία στο σκύλο.
  • Σε αντίθεση με ότι συμβαίνει στον άνθρωπο, τα προσθετικά και τα συντηρητικά των τροφών δεν θεωρούνται συχνά αίτια πρόκλησης τροφικής αλλεργίας στο σκύλο.

Επιδημιολογία

Η ηλικία του ζώου στην οποία πρωτοεμφανίζεται το νόσημα ποικίλει από λίγους μήνες έως πολλά έτη και μάλιστα ορισμένες φυλές, όπως Boxer, Dachshund και Terrier, φαίνεται να έχουν και κάποια προδιάθεση. Η συχνότητά της νόσου αντιστοιχεί στο 1 έως 5% των δερματολογικών περιστατικών και στο 5 έως 15% των αλλεργικών δερματίτιδων του σκύλου.

Συμπτώματα

  • Το συχνότερο σύμπτωμα είναι ο κνησμός (φαγούρα) ο οποίος δεν είναι εποχιακός, ποικίλει σε ένταση ενώ συχνά δεν υποχωρεί πλήρως με τη χορήγηση κορτικοειδών (κορτιζόνη).
  • Οι δερματικές αλλοιώσεις που παρατηρούνται είναι ερύθημα, βλατιδώδες εξάνθημα, δρυφάδες, εφελκίδες, λειχηνοποίηση, υπερχρωμία και σμηγματόρροια, ενώ σε ορισμένα περιστατικά εμφανίζεται ως οξεία αλλεργία (κνίδωση και αγγειοοίδημα).
  • Πρέπει να τονιστεί ότι σε ζώα με τροφική αλλεργία συχνά παρουσιάζουν ετερόπλευρη ή αμφοτερόπλευρη έξω ωτίτιδα που εμφανίζεται με ερύθημα και υπερχρωμία της έσω επιφάνειας του πτερυγίου του αυτιού και με την παρουσία κηρώδους σύστασης υλικού (κυψελίδες) στον έξω ακουστικό πόρο. Σε χρόνια περιστατικά παρατηρείται πάχυνση και στένωση του τελευταίου και δυσάρεστη οσμή, των αυτιών.
  • Δευτερογενώς μπορούν να παρατηρηθούν βακτηριακή θυλακίτιδα από Staphylococcus intermedius ή δερματίτιδα από (μύκητες) Malassezia καθώς και πυοτραυματική δερματίτιδα (“hot-spot”), ποδοδερματίτιδα και περιπρωκτική δοθιήνωση.
  • Η κατανομή των δερματικών αλλοιώσεων αφορά κατά κύριο λόγο το πρόσωπο, τις μασχάλες και την κάτω επιφάνεια της κοιλιάς, ενώ ο κνησμός είναι συνήθως γενικευμένος και εκδηλώνεται με τρίψιμο του προσώπου και γλείψιμο ή/ και δάγκωμα των ποδιών.
  • Επισημαίνεται ότι παρόμοιες δερματικές αλλοιώσεις παρατηρούνται και σε άλλα νοσήματα όπως η ατοπική δερματίτιδα, η αλλεργική από ψύλλους δερματίτιδα, η δερματίτιδα από Malassezia, η ιδιοπαθής βακτηριακή θυλακίτιδα, η σαρκοπτική ψώρα κ.α. Για το λόγο αυτό θα πρέπει τα νοσήματα αυτά να αποκλείονται ενώ παράλληλα να θεραπεύονται οι δευτερογενείς επιπλοκές του δέρματος πριν τεθεί η υποψία της τροφικής αλλεργίας.
  • Σε ένα ποσοστό περίπου 10 έως 15% των σκύλων με τροφική αλλεργία παρατηρούνται και συμπτώματα από το γαστρεντερικό σωλήνα όπως έμετοι, διάρροια και κολίτιδα.
Η Τροφική Αλλεργία στο σκύλο Η Τροφική Αλλεργία
 στο σκύλο

 

Διάγνωση

Όπως έχουμε αναφερθεί σε προηγούμενο άρθρο μας σχετικά με τον κνησμό, η διαδικασία για την αιτιολογική διάγνωση του τελευταίου θα πρέπει να ακολουθηθεί και για την τροφική αλλεργία επειδή είναι μια κνησμώδης δερματίτιδα. Η διάγνωση θα βασιστεί στο ιστορικό, τα συμπτώματα και στην ανταπόκριση του σκύλου στη χορήγηση υποαλλεργικού σιτηρεσίου. Το τελευταίο είναι προτιμότερο να παρασκευάζεται στο σπίτι χρησιμοποιώντας πρωτεΐνες ζωικής και φυτικής προέλευσης τις οποίες το ζώο δεν έχει καθόλου ή σπάνια καταναλώσει, με βάση το διατροφικό ιστορικό του. Η προοδευτική υποχώρηση των δερματικών αλλοιώσεων με τη χορήγηση του υποαλλεργικού σιτηρεσίου και η επανεμφάνιση των πρώτων με την χορήγηση της συνήθους διατροφής, θέτει την διάγνωση της τροφικής αλλεργίας. Το υποαλλεργικό σιτηρέσιο θα πρέπει να χορηγείται για 6-10 εβδομάδες. Για την ταυτοποίηση των υπεύθυνων τροφικών αντιγόνων θα πρέπει, μετά την επιβεβαίωση της νόσου, να χορηγούνται για διάστημα ολίγων ημερών κάθε φορά ένα –ένα τα επί μέρους συστατικά της συνήθους διατροφής. Μόλις αρχίσουν να επανεμφανίζονται οι δερματικές αλλοιώσεις και ο κνησμός το υπό διερεύνηση συστατικό είναι το υπεύθυνο τροφικό αντιγόνο. Ο κτηνίατρος θα πρέπει πρώτα να αποκλείσει την τροφική αλλεργία και τις παρασιτικές δερματίτιδες ως αίτια του κνησμού και μετά να κάνει την ενδοδερμική ή ορολογική εξέταση για αντιγόνα που προκαλούν την ατοπική δερματίτιδα.

Θεραπεία

Η αποτελεσματική θεραπεία της τροφικής αλλεργίας βασίζεται στην ταυτοποίηση του ή των υπεύθυνων αλλεργικών συστατικών της τροφής τα οποία δεν θα πρέπει να επαναχορηγηθούν στο ζώο για όλη την υπόλοιπη ζωή του. Για το σκοπό αυτό είναι απολύτως αναγκαία η καλή συνεργασία του ιδιοκτήτη με τον κτηνίατρο και η λεπτομερής ενημέρωση και καθοδήγηση του πρώτου από το δεύτερο. Ταυτόχρονα οι επιπλοκές και τα τυχόν συνυπάρχοντα νοσήματα θα πρέπει να θεραπεύονται με την κατάλληλη θεραπεία. Η τοπική θεραπεία με κατάλληλα υποαλλεργικά σαμπουάν θα βοηθήσει στην επιτάχυνση της υποχώρησης των δερματικών αλλοιώσεων και την ανακούφιση του ζώου.
  (ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ ΑΠΟ ΤΟ SITE TOY ΑΤΤΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΖΩΩΝ)


 

ΤΡΟΦΙΚΗ ΑΛΛΕΡΓΙΑ & ΔΥΣΑΝΕΞΙΑ ΣΤΟ ΣΚΥΛΟ.

 

 

  • Η τροφική αλλεργία (ΤΑ) αποτελεί αντίδραση υπερευαι-σθησίας ( τύπος Ι,ΙΙΙ, ΙV) σε διάφορα αντιγόνα που περιέχονται στην τροφή και μπορούν να προκαλέσουν  μη εποχιακή κνησμώδη δερματίτιδα. Στην τροφική δυσανεξία (ΤΔ) δεν υπεισέρχονται ανοσολογικοί μηχανισμοί.
  • Η Τροφική αλλεργία και δυσανεξία στο σκύλο και στη γάτα αποτελεί  μια από τις 3 σημαντικότερες αλλεργικές κνησμώδεις  δερματίτιδες μαζί με την ατοπία και την αλλεργική από ψύλλους δερματίτιδα.
  • Οι περισσότεροι ιδιοκτήτες πιστεύουν πως ο σκύλος τους αποκλείεται να έχει ΤΑ διότι σιτίζεται με το ίδιο φαγητό για χρόνια!! Σε αντίθεση όμως με αυτή την πεποίθηση, το ενοχοποιό αντιγόνο αποτελεί συνήθως βασικό συστατικό της τροφής. Η ευαισθητοποίηση σε ένα αντιγόνο συνήθως έπεται μιας μακράς ασυμπτωματικής περιόδου, πάνω από 2 χρόνια, πριν να εκδηλωθούν τα κλινικά συμπτώματα. Δηλαδή οι σκύλοι και οι γάτες μας καθίστανται αλλεργικοί, εφόσον υπάρχει προδιάθεση, σε αυτήν την πρωτεΐνη που τους χορηγείται συχνότερα!
  • Τα πλέον συνήθη τροφικά αλλεργιογόνα είναι το βοδινό κρέας και το κοτόπουλο, τα γαλακτοκομικά προϊόντα, το γάλα, τα δημητριακά, το σιτάρι, τα αυγά. Στην Αγγλία αντίθετα, που η προτίμηση των ιδιοκτητών στο να χορηγούν αρνί σε σχέση με το κοτόπουλο είναι μεγαλύτερη, ‘’υποαλλεργικό’’ σιτηρέσιο εκλογής είναι το κοτόπουλο!
  • Η κλινική εικόνα της ΤΑ συμπεριλαμβάνει γενικευμένο κνησμό ο οποίος έχει φτωχή ανταπόκριση στα κορτικο-στεροειδή και  εκδηλώνεται με επίμονη λήξη των άκρων, ξύσιμο του προσώπου και των αυτιών, απώλεια του τριχώματος γύρω από τα μάτια, μάσημα των ποδιών και της έξω επιφάνειας των μηρών, διαρκή λήξη της κοιλιάς. Στις γάτες ειδικότερα, οι ιδιοκτήτες μπορεί να παρατηρήσουν αυξημένη ποσότητα τριχοβεζωαρίων στα κόπρανα, εξαιτίας της υπερβολικής αυτοπεριποίησης λόγω κνησμού.
  • Στο 10-15% των περιστατικών συνυπάρχουν και συμπτώματα από το πεπτικό (εμετός, διάρροια, κολίτιδα), τα οποία και μπορεί να αποτελούν και τα μοναδικά κλινικά συμπτώματα.
  • Δεν υπάρχει περιορισμός στην ηλικία εμφάνισης της ΤΑ, καθώς μπορεί να εμφανιστεί ακόμη και σε υπερήλικα ζώα.
  • Η διάγνωση στηρίζεται στον αποκλεισμό παρασιτικών δερματώσεων ( Sarcoptes, Cheyletiella, Trombicula, ψείρες), της αλλεργικής  από επαφή δερματίτιδας, της ατοπίας και της αλλεργικής από ψύλλους δερματίτιδας, της κνησμώδους βακτηριδιακής θυλακίτιδας και της δερματίτιδας από Malassezia.
Tι είναι η δίαιτα αποκλεισμού (elimination diet test);
  • Toυποαλλεργικό σιτηρέσιο που θα επιλέξουμε να χορηγήσουμε πρέπει να αποτελείται από μία μόνο πηγή πρωτεΐνης, μια πηγή υδατανθράκων και ένα λαχανικό, στα οποία  ο σκύλος ή η γάτα δεν θα πρέπει ποτέ πριν στη ζωή τους να έχουν εκτεθεί.
  • Τέτοιου τύπου υποαλλεργικές τροφές είναι η πάπια, τα λευκόσαρκα ψάρια, η γαλοπούλα, η στρουθοκάμηλος, το ζαρκάδι, το άλογο, η πατάτα, το πλιγούρι, η γλυκοπατάτα, η μπανάνα.
  • Η πρωτεΐνη και η πηγή υδατανθράκων βράζονται ξεχωριστά και χορηγούνται σε αναλογία  2:1 για χρονικό διάστημα 6-8 εβδομάδων.
  • Τα βιομηχανοποιημένα υποαλλεργικά  σιτηρέσια δεν αποτελούν ικανοποιητική λύση καθώς έχει αποδειχθεί ότι το 50% των ζώων με ΤΑ/ΤΔ δεν ανταποκρίνονται σε αυτά. Αποτελούν όμως τη λύση ανάγκης σε περίπτωση που ο ιδιοκτήτης δεν μπορεί να μαγειρεύει για το ζώο του. Θα πρέπει επίσης να θυμόμαστε ότι μετά από κάποια περίοδο έκθεσης στη συγκεκριμένη τροφή, το ζώο μπορεί να καταστεί αλλεργικό και  σε αυτήν. Έτσι  δεν αναμειγνύουμε υποαλλεργικές δίαιτες και δεν δοκιμάζουμε διάφορα προϊόντα, καθώς εξαντλείται το «οπλοστάσιό» μας και οι επιλογές μας σε πρωτεΐνες.
  • Κανένα άλλο φαγητό δεν επιτρέπεται κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου , συμπεριλαμβανομένων των κάτωθι:
  1.  
    1. Συμπληρώματα διατροφής
    2. Βιταμίνες
    3. Μπισκότα
    4. Μασώμενα παιχνίδια
    5. Κόκκαλα
    6. Σάλτσες ,αλάτι, βούτυρο.
Όλοι οι άνθρωποι που έρχονται σε επαφή με το ζώο θα πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν επιτρέπεται να χορηγήσουν τίποτα απολύτως  και αν συμβεί κάποιο ‘’ατύχημα’’( να φάει ο σκύλος ένα κομμάτι ψωμί που έπεσε στο πάτωμα ή να κλέψει από τα σκουπίδια), τότε ο ιδιοκτήτης θα πρέπει να ενημερώσει το γιατρό και η δοκιμασία  να αρχίσει εκ νέου.
Σε περίπτωση θετικής ανταπόκρισης στην χορηγούμενη τροφή, η ένταση του κνησμού θα μειωθεί σημαντικά  και θα πάψουν οι έμετοι και οι διάρροιες , ιδιαίτερα κατά τις πρώτες 20 ημέρες.
Που αλλού βρίσκουν εφαρμογή τα υποαλλεργικά σιτηρέσια;
Η χορήγηση υποαλλεργικής τροφής στις μέρες μας έχει διαπιστωθεί ότι συμβάλλει θετικά στην αντιμετώπιση μιας πληθώρας νοσημάτων.
  • Ιδιοπαθή Φλεγμονώδη νόσο του εντέρου
  • Αλλεργική από Ψύλλους Δερματίτιδα
  • Ατοπία
  • Περιπρωκτικά συρίγγια-Δοθιήνωση
  • Ιδιοπαθής Εωσινοφιλική Γαστρίτιδα
Είναι το κόκκινο κρέας πιο αλλεργιογόνο από το λευκό;
H πεποίθηση αυτή είναι λανθασμένη. Ο παράγοντας που καθορίζει το αν ένα ζώο, που έχει προδιάθεση να αναπτύξει τροφική αλλεργία, θα καταστεί αλλεργικό τελικά σε μια τροφή,  είναι η συχνότητα χορήγησης αυτής της συγκεκριμένης τροφής. Δηλαδή αν ο σκύλος τρώει επί μακρόν κοτόπουλο, θα αναπτύξει ΤΑ στο κοτόπουλο!

Τροφική αλλεργία και δυσανεξία στο σκύλο και στη γάτα
  • Η τροφική αλλεργία (ΤΑ) αποτελεί αντίδραση υπερευαι-σθησίας ( τύπος Ι,ΙΙΙ, ΙV) σε διάφορα αντιγόνα που περιέχονται στην τροφή και μπορούν να προκαλέσουν μη εποχιακή κνησμώδη δερματίτιδα. Στην τροφική δυσανεξία (ΤΔ) δεν υπεισέρχονται ανοσολογικοί μηχανισμοί.
  • Η Τροφική αλλεργία και δυσανεξία στο σκύλο και στη γάτα αποτελεί μια από τις 3 σημαντικότερες αλλεργικές κνησμώδεις δερματίτιδες μαζί με την ατοπία και την αλλεργική από ψύλλους δερματίτιδα.
  • Οι περισσότεροι ιδιοκτήτες πιστεύουν πως ο σκύλος τους αποκλείεται να έχει ΤΑ διότι σιτίζεται με το ίδιο φαγητό για χρόνια!! Σε αντίθεση όμως με αυτή την πεποίθηση, το ενοχοποιό αντιγόνο αποτελεί συνήθως βασικό συστατικό της τροφής. Η ευαισθητοποίηση σε ένα αντιγόνο συνήθως έπεται μιας μακράς ασυμπτωματικής περιόδου, πάνω από 2 χρόνια, πριν να εκδηλωθούν τα κλινικά συμπτώματα. Δηλαδή οι σκύλοι και οι γάτες μας καθίστανται αλλεργικοί, εφόσον υπάρχει προδιάθεση, σε αυτήν την πρωτεΐνη που τους χορηγείται συχνότερα!
  • Τα πλέον συνήθη τροφικά αλλεργιογόνα είναι το βοδινό κρέας και το κοτόπουλο, τα γαλακτοκομικά προϊόντα, το γάλα, τα δημητριακά, το σιτάρι, τα αυγά. Στην Αγγλία αντίθετα, που η προτίμηση των ιδιοκτητών στο να χορηγούν αρνί σε σχέση με το κοτόπουλο είναι μεγαλύτερη, ‘’υποαλλεργικό’’ σιτηρέσιο εκλογής είναι το κοτόπουλο!
  • Η κλινική εικόνα της ΤΑ συμπεριλαμβάνει γενικευμένο κνησμό ο οποίος έχει φτωχή ανταπόκριση στα κορτικο-στεροειδή και εκδηλώνεται με επίμονη λήξη των άκρων, ξύσιμο του προσώπου και των αυτιών, απώλεια του τριχώματος γύρω από τα μάτια, μάσημα των ποδιών και της έξω επιφάνειας των μηρών, διαρκή λήξη της κοιλιάς. Στις γάτες ειδικότερα, οι ιδιοκτήτες μπορεί να παρατηρήσουν αυξημένη ποσότητα τριχοβεζωαρίων στα κόπρανα, εξαιτίας της υπερβολικής αυτοπεριποίησης λόγω κνησμού.
  • Στο 10-15% των περιστατικών συνυπάρχουν και συμπτώματα από το πεπτικό (εμετός, διάρροια, κολίτιδα), τα οποία και μπορεί να αποτελούν και τα μοναδικά κλινικά συμπτώματα.
  • Δεν υπάρχει περιορισμός στην ηλικία εμφάνισης της ΤΑ, καθώς μπορεί να εμφανιστεί ακόμη και σε υπερήλικα ζώα.
  • Η διάγνωση στηρίζεται στον αποκλεισμό παρασιτικών δερματώσεων ( Sarcoptes, Cheyletiella, Trombicula, ψείρες), της αλλεργικής από επαφή δερματίτιδας, της ατοπίας και της αλλεργικής από ψύλλους δερματίτιδας, της κνησμώδους βακτηριδιακής θυλακίτιδας και της δερματίτιδας από Malassezia.
Tι είναι η δίαιτα αποκλεισμού (elimination diet test);
  • Toυποαλλεργικό σιτηρέσιο που θα επιλέξουμε να χορηγήσουμε πρέπει να αποτελείται από μία μόνο πηγή πρωτεΐνης, μια πηγή υδατανθράκων και ένα λαχανικό, στα οποία ο σκύλος ή η γάτα δεν θα πρέπει ποτέ πριν στη ζωή τους να έχουν εκτεθεί.
  • Τέτοιου τύπου υποαλλεργικές τροφές είναι η πάπια, τα λευκόσαρκα ψάρια, η γαλοπούλα, η στρουθοκάμηλος, το ζαρκάδι, το άλογο, η πατάτα, το πλιγούρι, η γλυκοπατάτα, η μπανάνα.
  • Η πρωτεΐνη και η πηγή υδατανθράκων βράζονται ξεχωριστά και χορηγούνται σε αναλογία 2:1 για χρονικό διάστημα 6-8 εβδομάδων.
  • Τα βιομηχανοποιημένα υποαλλεργικά σιτηρέσια δεν αποτελούν ικανοποιητική λύση καθώς έχει αποδειχθεί ότι το 50% των ζώων με ΤΑ/ΤΔ δεν ανταποκρίνονται σε αυτά. Αποτελούν όμως τη λύση ανάγκης σε περίπτωση που ο ιδιοκτήτης δεν μπορεί να μαγειρεύει για το ζώο του. Θα πρέπει επίσης να θυμόμαστε ότι μετά από κάποια περίοδο έκθεσης στη συγκεκριμένη τροφή, το ζώο μπορεί να καταστεί αλλεργικό και σε αυτήν. Έτσι δεν αναμειγνύουμε υποαλλεργικές δίαιτες και δεν δοκιμάζουμε διάφορα προϊόντα, καθώς εξαντλείται το «οπλοστάσιό» μας και οι επιλογές μας σε πρωτεΐνες.
  • Κανένα άλλο φαγητό δεν επιτρέπεται κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου , συμπεριλαμβανομένων των κάτωθι:
  1.  
    1. Συμπληρώματα διατροφής
    2. Βιταμίνες
    3. Μπισκότα
    4. Μασώμενα παιχνίδια
    5. Κόκκαλα
    6. Σάλτσες ,αλάτι, βούτυρο.
Όλοι οι άνθρωποι που έρχονται σε επαφή με το ζώο θα πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν επιτρέπεται να χορηγήσουν τίποτα απολύτως και αν συμβεί κάποιο ‘’ατύχημα’’( να φάει ο σκύλος ένα κομμάτι ψωμί που έπεσε στο πάτωμα ή να κλέψει από τα σκουπίδια), τότε ο ιδιοκτήτης θα πρέπει να ενημερώσει το γιατρό και η δοκιμασία να αρχίσει εκ νέου.
Σε περίπτωση θετικής ανταπόκρισης στην χορηγούμενη τροφή, η ένταση του κνησμού θα μειωθεί σημαντικά και θα πάψουν οι έμετοι και οι διάρροιες , ιδιαίτερα κατά τις πρώτες 20 ημέρες.
Που αλλού βρίσκουν εφαρμογή τα υποαλλεργικά σιτηρέσια;
Η χορήγηση υποαλλεργικής τροφής στις μέρες μας έχει διαπιστωθεί ότι συμβάλλει θετικά στην αντιμετώπιση μιας πληθώρας νοσημάτων.
  • Ιδιοπαθή Φλεγμονώδη νόσο του εντέρου
  • Αλλεργική από Ψύλλους Δερματίτιδα
  • Ατοπία
  • Περιπρωκτικά συρίγγια-Δοθιήνωση
  • Ιδιοπαθής Εωσινοφιλική Γαστρίτιδα
Είναι το κόκκινο κρέας πιο αλλεργιογόνο από το λευκό;
H πεποίθηση αυτή είναι λανθασμένη. Ο παράγοντας που καθορίζει το αν ένα ζώο, που έχει προδιάθεση να αναπτύξει τροφική αλλεργία, θα καταστεί αλλεργικό τελικά σε μια τροφή, είναι η συχνότητα χορήγησης αυτής της συγκεκριμένης τροφής. Δηλαδή αν ο σκύλος τρώει επί μακρόν κοτόπουλο, θα αναπτύξει ΤΑ στο κοτόπουλο!



Τι είναι αυτό που προκαλεί διάρροια στα σκυλιά; ( Η διάρροια είναι σύμπτωμα όχι ασθένεια)

 

  • Αλλαγή στη διατροφή
  •  τροφική δυσανεξία
  • Κατάποση των σκουπιδιών ή αλλοιωμένα τρόφιμα
  •  κατάποση δηλητηριωδών ουσιών ή τοξικό υλικό των φυτών
  • Κατάποση ξένου σώματος (π.χ., παιχνίδι, λάστιχο, πλαστική σακούλα, κλπ)
  • Αλλεργική αντίδραση
  • Βακτηριακή ή ιογενής λοίμωξη
  • Εσωτερικά παράσιτα, όπως ασκαρίδες, κοκκίδια
  •  Φλεγμονώδη νόσο του εντέρου
  • Νεφρική ή ηπατική νόσο
  • Καρκίνο ή άλλοι όγκοι του πεπτικού σωλήνα
  • Ορισμένα φάρμακα
  • Κολίτιδα
  • Στρες
  •  γαστρεντερίτιδα

Ποια είναι τα γενικά συμπτώματα της διάρροιας;

Χαλαρες ή υγρες, και συχνές κενώσεις είναι τα πιο κοινά συμπτώματα της διάρροιας σκύλων. Άλλα συμπτώματα περιλαμβάνουν μετεωρισμό, αίμα ή βλέννα στα κόπρανα, μεταβολές του όγκου των κοπράνων και δυσκολία κατά την αφόδευση. Λήθαργος, αφυδάτωση, πυρετός, έμετος, μειωμένη όρεξη, απώλεια βάρους και η αυξημένη επείγουσα ανάγκη να αφοδεύσει μπορούν επίσης να συνοδεύουν τη διάρροια σκύλου. Αν η διάρροια του σκυλιού σας είναι μαύρη, θα μπορεί να σημαίνει εσωτερική αιμορραγία του στομάχου ή του λεπτού εντέρου και θα πρέπει να εξεταστεί από έναν κτηνίατρο αμέσως.

Ποια είναι η θεραπεία της διάρροιας;

Συχνά συνιστάται να αποφύγετε να δώσετε στο σκυλί σας οποιαδήποτε τροφή για 12-24 ώρες, και να παρέχετε άφθονο φρέσκο, καθαρό νερό για να  την αφυδάτωση.