ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ ΣΑΣ, Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΚΟΚΚΑΛΑ.

Όπως όλα τα Best Seller η ιστορία μας ξεκινά ένα ματωμένο ηλιοβασίλεμα σε μια συστάδα δέντρων κάπου στην Ηπειρωτική Ελλάδα. Εκεί λοιπόν ο «άγριος» τότε σκύλος ακολουθώντας την αλυσίδα της ζωής έπρεπε να κυνηγήσει για να φάει. Και αφού έβρισκε τον άτυχο λαγό, ακολουθούσε όλη την υπόλοιπη ανατριχιαστική διαδικασία και στο τέλος στρωνόταν για το τσιμπούσι. Από το γεύμα του λοιπόν ο σκύλος σαν βέρο σαρκοφάγο κατανάλωνε τους μύες, τα σπλάχνα, κομμάτια δέρματος ενώ το κουφάρι έμενε στη συστάδα. Δεν ξέρω αν καταλάβατε το υπονοούμενο, αλλά για την περίπτωση που δεν… εννοώ ότι τα κόκαλα έμεναν εκεί! Για να ανακαλυφθούν πολύ αργότερα από τους παλαιοντολόγους.
 


♦ Ίσως τα έγλυφε για να πάρει κάποια ιχνοστοιχεία και μέταλλα που του ήταν απαραίτητα αλλά ως εκεί. Τα υπόλοιπα θρεπτικά συστατικά τα έπαιρνε από τα σπλάχνα όπου υπήρχαν, βιταμίνες και φυτικές ίνες που βρίσκονταν στο πεπτικό του φυτοφάγου και είχαν ήδη υποστεί τη χημική επεξεργασία από τον οργανισμό του (φυτοφάγου). Με λίγα λόγια καταναλώνοντας έναν ισορροπημένο οργανισμό λάμβανε ισορροπημένη τροφή. Κανένας δεν του έψηνε μπιφτέκι, δεν του πρόσφερε μακαρόνια ούτε του έβραζε αυγά για να μεγαλώσει το πουλάκι μου.

♦ Αν πείτε για το γάλα, που τέτοια τύχη! Την τελευταία κατσίκα την προλάβαινε πάντα ο κακός ο λύκος, ο οποίος μάλλον δεν άφηνε υπολείμματα από τον «παραγωγό» αδένα. Έτσι ο σκύλος επιβίωσε χιλιάδες χρόνια και αν επιζήσει του ανθρώπου, θα επιβιώσει και άλλα τόσα.

Και ο άνθρωπος «έπλασε» το σκύλο

♦ Στο δρόμο του σκύλου μια μέρα βρέθηκε ο άνθρωπος που αναγνωρίζοντας τις αρετές του βάλθηκε να τον εξημερώσει. Προφανώς όμως χάρη σε μια παρεξήγηση ή την υπερβολική αγάπη του, ο άνθρωπος- αφεντικό αποφάσισε να ταϊζει και τον σκύλο σαν να είναι άνθρωπος. Από στενομυαλιά δηλαδή ή απλώς από υπερβολική ανησυχία ο άνθρωπος παλεύει να καταργήσει τη φύση, του σκύλου.
♦ Γιατί δε σκεφτήκαμε ποτέ να βάλουμε μπιφτέκια στο χρυσόψαρό μας, μακαρόνια με κιμά στο άλογό μας, κοτόπουλο με ρύζι στην αγελάδα μας (αυτό το σκεφτήκαμε και είδατε τι έγινε σημ. ΓΑΒ) ή κόκαλα με ψωμί και λάδι στην κοτούλα μας. ± μήπως διανοηθήκαμε εμείς το «πρωτεύον» θηλαστικό να βοσκήσουμε στο γρασίδι μας, να φάμε άχυρο ή να τσιμπολογήσουμε στάρι και καλαμπόκι; Τουλάχιστον όχι ακόμα.



♦ Να αφήσουμε όμως το σκύλο του δάσους και να έρθουμε στο σημερινό σκύλο και τη διατροφή του. Ελπίζω να έγινε σαφές ότι στόχος μας είναι μια πλήρης και ισορροπημένη «συνταγή» διατροφής για το σκύλο, του οποίου το «πεπτικό» δε μοιάζει καθόλου με του ανθρώπου.

Να λοιπόν τι μπορεί να τρώει

♦ Διαλέγουμε μια πηγή πρωτεΐνης με υψηλή περιεκτικότητα πχ κοτόπουλο χωρίς κόκαλα και χωρίς την πέτσα που θα του φέρει διάρροια.

Αμέσως μετά διαλέγουμε μια πηγή υδατανθράκων. Το ρύζι αποτελεί θαυμάσια επιλογή και βοηθά εξαιρετικά από ατυχήματα του πεπτικού.

Να μην ξεχάσουμε την πηγή λιπαρών που θα είναι κάποιο σπορέλαιο, ποτέ ελαιόλαδο και ποτέ «καμένο».

Για κουτάβια βάζουμε χυμό καλαμποκέλαιου αντί για λάδι.

Πρέπει ακολούθως να συμπληρώσουμε κάποιες φυτικές ίνες όπως πχ λίγο τριμμένο χυμό καρότο για να εκμεταλλευτούμε και τη βιταμίνη Α που περιέχει.

Ένα αυγό κάθε 2η ή 3η μέρα συμπληρώνει τις ανάγκες σε ιχνοστοιχεία και βιταμίνες ανάλογα με το βάρος του ζώου.



Και επειδή πρέπει να λαμβάνει και 560 mg ασβεστίου και κάποια μιλιγκράμ φωσφόρου και μαγνησίου και άλλων στοιχείων, είναι ανάγκη να δίνουμε κάποιες ταμπλέτες συμπληρώματος.
Έτοιμη λοιπόν η συνταγή μας, η οποία αφορά το σκύλο μας και μόνο και προϋποθέτει ότι δεν θα τον κερνάτε άλλα μεζεδάκια γιατί φυσιολογικό είναι τότε να παρατήσει το φαΐ του.

«Και θα τρώει πάντα το ίδιο;»

♦ Ας γυρίσουμε στο σκύλο του δάσους. Τον φαντάζεστε λοιπόν να κάθεται σε μια σκιά και να λέει: «Σήμερα να φάω κουνέλι, λαγό ή ζαρκάδι;» «Μήπως να παραγγείλω καμιά πίτσα;» «Καλό είναι και το σουβλάκι του κυρ Φώτη.»
Το γεύμα του ήταν ένα θήραμα, και περνούσε όλη του τη ζωή τρώγοντας το ίδιο και το ίδιο. Πάντως σίγουρα δεν πάθαινε τη σύγχυση των σύγχρονων σκύλων που από παρερμηνεία των αφεντικών τους τρώνε και μπάμιες, τους «αρέσουν» και οι φακές και τρελαίνονται για πορτοκάλια, βερίκοκα, καρπούζι και σταφύλια. Αυτά τα φουκαριάρικα από προσήλωση στο αφεντικό τους ακόμα και βότσαλα θα φάνε αν τον δουν να τα μασουλάει πρώτα εκείνος/η.

Οπότε, θυμηθείτε! Τα SOS!

1. Ο σκύλος χρειάζεται το δικό του φαγητό.

2. Το φαγητό πρέπει να είναι πλήρες και ισορροπημένο.

3. Ο σκύλος δεν έχει καμιά ανάγκη ποικιλίας.

4. Δε χρειάζεται γάλα, δεν καταναλώνει γλυκά και πρέπει να αποφεύγει τα αμυλούχα.

5. Κριτήριο σας δεν πρέπει να είναι τι του «αρέσει» να τρώει αλλά τι πρέπει να τρώει.

6. Ο σκύλος ταΐζεται χωριστά από την υπόλοιπη οικογένεια.

Επίσης, λίγο πριν κλείσει αυτό το κεφάλαιο να θυμίσω ότι :

Δεν πρέπει να τσουρουφλίσετε το σκύλο σας βάζοντάς του καυτό φαΐ.

Δεν πρέπει όμως να του δίνετε ούτε παγωμένο το φαΐ του επειδή δεν προλαβαίνετε να το ζεστάνετε και τέλος
Ότι ο σκύλος πρέπει να έχει σταθερές ώρες ταΐσματος και να τρώει πάντα ξεχωριστά από τους υπόλοιπους της οικογένειας. 

♦ Ξέρω πως όλα αυτά ακούγονται λίγο δύσκολα. Μη λησμονείτε όμως ότι είναι για καλό μιας και τα μεταβολικά νοσήματα δεν εκφράζονται αμέσως όταν όμως ξεσπούν είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν. Αν πάλι συνεχίσετε να τα βρίσκετε «δύσκολα» μήπως θα πρέπει να βρείτε μία εναλλακτική;



♦ Κάποιοι που μελέτησαν τις ανάγκες των σκύλων έφτιαξαν, τροφές ικανές να του παρέχουν ένα πλήρες και ισορροπημένο σιτηρέσιο (γεύμα). Αλήθεια ποιος διανοείται σήμερα να μαγειρέψει στον παπαγάλο του, στα ψάρια του αλλά και ποιος θα σκεφτόταν να βάλει κατσαρόλα για την αγελάδα ή το γάιδαρο του. Σήμερα αυτό που λείπει από όλους μας είναι ο χρόνος. Όση καλή διάθεση και αν έχουμε είναι δύσκολο να πετύχουμε το ιδανικό σιτηρέσιο.

♦ Έτσι μία καλή «έτοιμη» τροφή μπορεί να είναι μια πολύ καλή και σίγουρα εύκολη εναλλακτική λύση για να κρατάμε τον σκύλο μας «ισορροπημένα» χορτάτο. Ακόμα όμως και αν δεν το αποφασίσετε, μην ξεχνάτε ποτέ ότι η διατροφή ενός σκύλου καλό θα είναι να φτιάχνεται πάντα σε συνεργασία με το γιατρό του και όχι με βάση τις ορέξεις του σκύλου.
Έτσι μόνο θα του εξασφαλίσετε μακροημέρευση, και υγεία.